Rewind, forward, play

Vernieuwing en traditie, de twee ogenschijnlijk tegengestelde begrippen, worden als geen ander verenigd in jazz. Uitschieters zijn er aan beide kanten en wat voor de één als een welkome ontwikkeling voelt is de ander misschien te afwijkend, maar het spanningsveld tussen overlevering en experiment is één van de belangrijkste aantrekkingskrachten van jazz.

Nu borrelt er al een paar jaar een ontwikkeling in met name de Amerikaanse en Britse muziekscene waarbij vernieuwing en traditie op een prachtige manier samenkomen en waarbij de volledige zwarte muziekgeschiedenis wordt betrokken. Het levert muziek op die zijn inspiratie haalt uit alles tussen John Coltrane en A Tribe Called Quest, waar Afrika en Jamaica in doorklinken en waarin op een toegankelijke manier wordt geëxperimenteerd. Zoals rappers in de jaren ’80 hun muzikale basis overnamen uit de meest uiteenlopende en obscure vormen van jazz, soul en funk, zo vormt hiphop op zijn beurt weer een bron voor creatieve jazz. De zwarte muziekgeschiedenis is een bruisend, zichzelf steeds vernieuwend perpetuum mobile. 

Braxton Cook

Het huidige jazzgeluid vindt zijn weg in clubs, bij een jong publiek en drukt dit jaar een belangrijke stempel op het programma van het North Sea Jazz Festival. Je hoort het onder meer bij de jonge, innemende altsaxofonist Braxton Cook, Brits tubafenomeen Theon Cross, drummer Makaya McCraven, het hevig aan de spirituele seventies refererende Maisha, Kamasi Washington en multi-instrumentalist en producer Sly5thAve, die een orkestrale ode aan Dr. Dre zal uitvoeren.

Maisha
Kamasi Washington

Tegelijk zijn op het festival alternatieve R&B acts te horen die putten uit de volledige zwarte muziekgeschiedenis. Creatieve jazz-attitude vinden we bij The Internet en Chance the Rapper. Ongrijpbaar origineel en wat aanpak betreft vergelijkbaar zijn Jacob Collier en Masego. De pakkende pop van Janelle Monáe is juist weer hevig geïnspireerd door Prince.

 
Masego
Janelle Monáe